Port Ald'Kal

Ainz stał się bezdomny, nie mógł teraz wrócić do rezydencji swego pana i przygotować się na wyprawę, musiał ruszać już teraz, lub zaczekać parę dni w jakiejś karczmie, ale czy był sens? Nie wiadomo, czarodziej już wybrał, chciał wyruszyć.
Wiedząc, że wszyscy słudzy zostali prawdopodobnie uwięzieni, nie mógł skorzystać z ich pomocy, jednakże, jakiś czas przed przybyciem strażników, Ooal wysłał jednego do załatwienia mu transportu, być może kręcił się on gdzieś w okolicy i mógłby go zabrać ze sobą, żeby służył mu podczas wycieczki. Ainz rozejrzał się za nim po porcie, popytał o niego, ale jeśli nie znalazł żadnego tropu adept magii na własną rękę spróbował znaleźć sobie statek do Imperium, który ruszał jak najszybciej. Być może, gdzieś tam czeka na niego Mistrz Gown i szykuje zemstę dla swoich wrogów, dobrze by było mu w tym pomóc.

Przeszukanie portu zajęło Ainzowi kilka godzin. O ile niemagiczni mieszkańcy woleli od razu odpowiedzieć na pytania czarodzieja i udzielić pomocy, to wśród magów rozniosła się już wieść o interwencji w rezydencji mistrza Gowna. Z tego względu większość adeptów sztuk tajemnych wolała nawet nie zamieniać z Ainzem więcej niż paru słów. Przynajmniej na razie, póki sprawa była świeża i budziła niechęć Rady.
Koniec końców nie znalazł swojego niewolnika, którego złapali bardzo dokładni ludzie na usługach Rady. Ale... Udało mu się znaleźć statek, który wcześniej niewolnik dla niego wynajął i - jak miło - opłacił! Okręt nazywał się "Klejnot Pustyni" i był trzymasztowym galeonem pochodzącym z Ald'Kal. Czas było się przejść do kapitana.

Poszukiwania trwały, lecz ostatecznie te godziny okazały się zmarnowane. Nie licząc prostych ludzi, nikt za bardzo nie chciał z nim rozmawiać, gdyż wiedzieli co się stało. Reputacja domu Gown poważnie ucierpiała i teraz odbijało się to też na uczniu.
- Ktoś zapłaci za to wszystko. - powiedział do siebie w myślach, po czym udał się szukać jakiegoś statku. Ostatecznie okazało się, że niewolnik, który został przez Ainza wysłany zdążył nawet opłacić podróż młodego adepta sztuk tajemnych. Ooal udał się na Klejnot Pustyni i nie wchodząc na pokład, zawołał.
- Jam Ainz Ooal, proszę o spotkanie z Kapitanem tego okrętu! - oznajmił, po czym jeśli dane było mu spotkać się z zarządcą statku, wyjaśnił sprawę i zapytał gdzie statek będzie się zatrzymywał.

Przy trapie Ainz obwieścił swoje zamiary jednemu marynarzowi pełniącemu wartę, a że ten kojarzył, iż niedługo ma płynąć z nimi jakiś czarodziej, to natychmiast poinformował kapitana i wpuścił maga na pokład. Deski galeonu pełne były krzątających się ludzi, w końcu wkrótce będą wypływać i wszystko musiało być przygotowane.
- A więc to jest nasz pasażer - Ainz usłyszał za sobą lekko ochrypły, acz niewątpliwie kobiecy głos. Kiedy odwrócił się mógł dostrzec całkiem urodziwą kobietę o ogorzałej od słońca skórze. Na pierwszy rzut oka jej wiek był w okolicach trzydziestki. Jasnorude włosy związane miała w gruby, sięgający połowy łopatek warkocz. Twarz zdobił figlarny uśmiech ukazujący dwa rzędy białych zębów, pomiędzy którymi błyszczały trzy złote sztuki. Trzy blizny przebiegały w po lewej w pionie od czoła do podbródka. - Szybkoś się pojawił, wypływamy dopiero pojutrze.
Kobieta opierała luźno dłoń na przypiętej do pasa szabli, zapewne bardziej z przyzwyczajenia niż poczucia zagrożenia czy zamierzonej groźby. Wypowiadała się jednak w sposób dość bezpośredni, co świadczyło o tym, że sama znała się na czarach, albo też była jednym z nietypowych, niemagicznych aldkalczyków, którzy nie czuli się zobowiązani do uległości względem magów.
- Przyszedłeś upewnić się, że masz kajutę i pooglądać czy już zostajesz na pokładzie do wypłynięcia?

Po przedstawieniu celu swojego przybycia, Ainz został wpuszczony na pokład. Po wejściu, zobaczył całą masę krzątających się ludzi, ładujących nowy towar, który pewnie zostanie sprzedany gdzieś w Imperium. Po niedługiej chwili zamyślenia, usłyszał za sobą kobiecy głos, lekko zdarty, lecz nie brzmiący źle. Odwrócił się do tej osoby i skinął głową.
- Witam Pani, nazywam się Ainz Ooal.. - i na tym zakończył, nie chciał powiedzieć z jakiego domu pochodzi, z obawy przed pozbawieniem go środka transportu, więc to musiało kapitan wystarczyć. Kobieta była całkiem ładna, w zupełności odpowiadała gustowi młodego maga.
- Tak, przyszedłem się tylko upewnić. Mam jeszcze coś do załatwienia. - oznajmił, po czym przypomniał sobie o czymś bardzo ważnym. - Jeśli mogę, przyjdę wieczorem. Nigdy nie pływałem na statku i chciałbym przyzwyczaić się do snu na okręcie. - tą ważną rzeczą był brak noclegu. Jeśli nie było z tym żadnego problemu, skłonił się na pożegnanie i zszedł z pokładu. Jego celem było przejście się do jakichś przedstawicieli władz Rady, by móc poprosić o zwrot jego rzeczy, które przygotował sobie do podróży. (chyba że je ma, wtedy, po prostu przeszedł się po mieście szukając czegoś, co mu umili te ostatnie godziny w mieście.)

- Heh... nie ma problemu - odpowiedziała kobieta. - Kiedy przyjdziesz zawołaj Szczerbatego Roba, pokaże ci co i jak.
Stojący obok pani kapitan marynarz wyszczerzył się, pokazując zepsute i w połowie przynajmniej niekompletne uzębienie. Niewątpliwie to właśnie był Szczerbaty Rob. Wyglądał na kogoś w okolicy czterdziestki, miał ogorzałą od słońca skórę, łysą głowę obwiązaną wyblakłą już czerwoną chustą oraz drewnianą lewą nogę. Był też dość niski, prawie o głowę niższy od swojej dowódczyni, ale wyglądał na całkiem masywnego i barczystego.

Wszystkie rzeczy Ainza zostały mu wydane wcześniej, jednak wciąż mógł rozejrzeć się po mieście. Jak łatwo się domyślić Górne Miasto obfitowało w rozrywki wyższej jakości - dobre zamtuzy, eleganckie gospody, kamienne areny, sklepiki magów prowadzone przez ich adeptów, zakłady cenionych rzemieślników oraz krasnoludzki bank. W porcie jakość była trochę niższa i znaleźć tu można było tańsze tawerny dla marynarzy, a także tańsze burdele czy kuszące przechodniów swoimi kształtami ulicznice. Natknąć się też można tu było na aukcje niewolników. W Dolnym Mieście atrakcje były podobne, ale jednocześnie o wiele inne. Brud i ubóstwo rzucały się tam w oczy, wszędzie było pełno niewolników oraz żebraków, gdzieniegdzie walały się nawet trupy. Przekładało się to też oczywiście na ceny i - jeśli wierzyć plotkom - możliwość znalezienia rzeczy niedostępnych nawet w Górnym Mieście, jeśli wiedziało się o kogo pytać.

Ainz obiecał w razie czego nie omieszka poprosić Roba o pomoc, po czym pożegnał się i wyszedł. Na szczęście miał ze sobą wszystkie swoje rzeczy, więc chociaż o to nie musiał się martwić, miał już coś, z czym mógłby rozpocząć poszukiwania swojego mistrza, wszak był jego wiernym sługą i w pewnym sensie synem.
Podczas spaceru po mieście, Ainz nie znalazł niczego wartego uwagi, ot jakieś kurtyzany, które próbowały go zbałamucić, czy inne tawerny, gdzie mógłby się schlać, jednak nie miał na to za bardzo środków, a tymi którymi jeszcze dysponował, musiał rozważnie rozporządzać. Zatrzymał się jednak na dłużej w okolicy stoisk z niewolnikami i zaczął oglądać co tańszych, jeśli byli jacyś, których mógłby kupić, zastanowił się nad tym.
W każdym razie, gdy zaczęło zmierzchać powrócił na statek, wówczas poprosił o pomoc Roba i zajął swoją kajutę. Wkrótce zasnął.

W porcie Ainz mógł napotkać wiele różnych stanowisk z niewolnikami - od tych oferujących tanią siłę roboczą, przez prezentacje kurtyzan i urodziwych, acz niewyszkolonych dziewek, po aukcje doświadczonych gladiatorów i szczególnie uzdolnionych okazów. Oferowano przede wszystkim ludzi, elfy oraz krasnoludy, chociaż pojawiały się również osobniki z innych ras.
Jeśli szło o ceny, to młody mag szybko musiał pogodzić się z myślą, że raczej nie uda mu się kupić niewolnika z tym co miał w kieszeni. Szesnaście srebrnych itrali było kwotą z jaką może udałoby mu się wejść w licytację mało wartościowej jednostki na na samym początku - takie zazwyczaj zaczynały się od piętnastu - jednak niewiele by trzeba żeby go przebić. Ceny wywoławcze silnych niewolników do prac fizycznych zaczynały się zazwyczaj w okolicach czterdziestu itrali. Niewiele drożej niż cena nieszkolonego psa.

Po powrocie na statek i poproszeniu o Szczerbatego Roba, który okazał się również kulawy i śmierdzący, Ainz zaprowadzony został do małego pomieszczenia pod pokładem, gdzie miał miejsce do spania, stołek i mały stolik do swojej dyspozycji.