Stara chata na bagnach

Słysząc wykrzyczane polecenie zdziwiła się lekko, jednak widząc jak strzał wycelowany w serce rzeczywiście potwora powalił postanowiła nie zadawać pytań... na razie. Teraz zresztą i tak nie byłoby na to czasu, elf zajmował się kolejnym wilkiem, a przez otwarte drzwi wchodzili właśnie nieumarli. Niewiele myśląc sięgnęła po strzały i tym razem celując je tylko w serce puściła w stronę najbliższego nieumarłego. W najlepszym wypadku się go pozbędzie, w gorszym przynajmniej da Kaiowi czas na uporanie się z wilkiem i przygotowanie się do odparcia ataku zapewne bardziej wymagającego przeciwnika.

Poczuł jak jego serce przyspiesza. Drugi z tych nieumarłych ogarów wpadł przez drzwi, które stanęły otworem. Kai zgodnie ze swoim zamiarem rzucił się na niego z mieczem lecz w samo serce nie trafił. Bestia zaczęła się rzucać. Kątem oka zobaczył następnych wrogów nadchodzących z zewnątrz. Trzeba było działać szybko.
Spróbował przygnieść łeb bestii kolanem i sztyletem, który trzymał za plecami dobić ją ciosem w serce. Jeśli się uda to cofnie się szybko w głąb chaty i pozwoli nieumarłym wejść. Potem zostanie już tylko pokonać ich w tradycyjny sposób.

Pierwszy z wchodzących przez drzwi nieumarłych oberwał strzałą, jednak chroniący go napierśnik uniemożliwił przebicie serca. Wskrzeszony mroczną magią elf spojrzał na wystający z piersi pocisk, po czym bez większego trudu złamał go i odrzucił na bok. Malakai w tym czasie ponownie zranił wielkiego wilka, jednak próby trafienia go w serce utrudniały walkę. Szkoda, że nie wiedzieli, że wilki Mairona nie są nieumarłymi. Na szczęście ogary z Palervale miały lepszy instynkt niż elfy i widząc co się dzieje rzuciły się na kudłatą bestię. Trzy psy zaczęły tarzać się na po podłodze w śmiertelnym pojedynku, pozwalając żywym elfom zająć się tymi martwymi.